یادی از مرحوم عباس صالحی؛ قاری و دعاخوان خوش صدای سحر + صوت

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، اکثر مردم ایران اسلامی، بارها دعاها و زیارات مختلف را با صدای حزین مرحوم عباس صالحی از صدا و سیما شنیده‌اند. خلوصی که در صدایش مشهود است در گمنامی او هم متجلّی شده! بیست و پنج سال از فوت ایشان گذشته است. سراغش را از اساتید قدیمی قرآن گرفتیم تا بلکه نام و نشانی از خانواده ایشان بیابیم. در نهایت با برادر ایشان رضا صالحی هم‌گفت‌وگو شدیم که در ادامه می‌خوانید: مرحوم حاج عباس صالحی متولد ۲۲ اسفند ۱۳۱۶ است. در منطقه شمیران تهران، سه راه ملک ساکن بودیم. اما ایشان در محله اوین به دنیا آمد، چون که شغل پدرم معلّمی بود و پدرم در آن منطقه تدریس داشت. مرحوم صالحی هم شغل پدر را ادامه داد و معلم شد. او در دبستان شاهپور تجریش که در حال حاضر مرکز فرهنگی است تدریس می‌کرد. عباس از همان کودکی، حضوری جدی در محافل و هیئت‌های مذهبی داشت. او در جلوی دسته‌ عزاداران امام حسین(ع) قرآن می‌خواند و حاضرین از صدای تلاوت ایشان اشک می‌ریختند. از جمله نکات مثبت اخلاقی ایشان روی‌خوش و حسن برخورد ایشان نسبت به سایرین بود. هر چند ایشان به‌واسطه‌ مداحی اهل بیت(ع) و دعاخوانی شناخته شده بود، اما بسیار متواضع بود. اصولاً مردم از همه دعاهای ایشان لذت می‌برند. خود من هم که هنوز صدای او را می‌شنوم لذت می‌برم. خوش به حال کسی که پس از مرگش مردم برایش گریه کنند. یاد عباس هنوز در دل مردم زنده است. او برخورد بسیار خوبی با اقشار مختلف جامعه داست و نسبت به امور مردم بی‌اعتنا نبود. ایشان قبل از انقلاب اسلامی، مدتی در شهرداری مشغول بود. پس از انقلاب کارمند مجلس شورای اسلامی شد، جلسات علنی مجلس با تلاوت ایشان آغاز می‌شد. هنوز هم در آرشیو مجلس تلاوت‌ها و اجراهای ایشان موجود است. حاج عباس، کلاس خاصی نرفت و استاد مشخصی هم نداشت و هر آن چه بود سبک و صدای خودش بود. البته مثل بسیاری از خوانندگان قدیمی با مرحوم ذبیحی ارتباط داشت. مرحوم عباس صالحی در تاریخ ۲۹ خرداد ۱۳۶۹ وفات یافت. علی‌رغم مشکلاتی که برای خاکسپاری ایشان در امام‌زاده صالح(ع) بود، مقام معظم رهبری که آن زمان رئیس جمهور بودند مساعدت کردند و او در کنار قبر پدرم به خاک سپرده شد. حاج عباس سابقه عمل جراحی دریچه میترال قلب داشت و پزشکان نیز توصیه کرده بودند که با صدای بلند دعا نخواند، ولی ایشان به اوج‌خوانی عادت داشتند و همیشه با صدای بلند اجرا می‌کردند. به واسطه همین، دچار سکته قلبی شدند و به رحمت ایزدی پیوستند.